சார்பட்டா பரம்பரை- திராவிட இயக்கங்களுக்கான ஊமைக்குத்து

ஆனால், உண்மையிலேயே இந்தப் படத்தில் காட்டப்படும் திமுக சார்பான குறியீடுகள், அதிமுக கட்சியை மறைமுகமாக கள்ளச்சாராயம் போன்ற சமூகச் சீர்கேடுகளுக்கு ஆதரவாக நிறுத்துவது போன்றவற்றை இயக்குநர் ரஞ்சித் தனது அரசியல் மாற்றத்தின் காரணமாக விரும்பி வைத்தாரா அல்லது கதை நடக்கும் காலத்தின் தேவைக்கேற்ப, கலைப்பிரதியின் நியாயத்துக்காக (சுபகுணராஜன் சொல்வது போல) வைத்தாரா என்று இருவிதமான பரிசீலனைகள் உள்ளன. மூன்றாவதாக ஒரு பரிமாணம் உண்டு. உதயசூரியன் சின்னம் உள்ள மேலங்கி, உடன்பிறப்பு என்கிற வசனம், முதலமைச்சரின் மகன் ஸ்டாலின் மிசாவில் கைது செய்யப்பட்டார் என்ற வசனம், முரசொலி படிப்பது என்பதையெல்லாம் அவர் உள்ளார்ந்த ஆதரவோடு வைத்திருப்பார் என்று நான் நம்பவில்லை. மேலும் கதை நிகழும் காலக்கட்டத்தின் உண்மைத்தன்மைக்காக வைத்திருப்பார் என்பதையும் நான் நம்பவில்லை. இந்த மாலையையும் முதலியாருக்கே போடு என்ற வசனமும் இந்தப் படத்தில் தான் உள்ளது. அது திமுக ஆதிக்க சாதியினர் செல்வாக்கு உள்ள கட்சி என்பதைக் காட்டுவதாக உள்ளது. கடந்த சில ஆண்டுகளாகவே, திராவிட இயக்க ஆதரவு, மிகக் குறிப்பாக திமுக ஆதரவுதான் விலைபோகும் சரக்கு என்பதை நல்ல வியாபாரிகள் உணர்ந்தே இருப்பார்கள். ’கத்தி’ படத்தில் கம்யூனிச வசனம் வைப்பதால் அது அரசியல் படமுமல்ல. இயற்கை படத்தில் அரசியல் வசனங்கள் இல்லாவிட்டாலும் அது சாதாரண படமும் அல்ல.

படைப்பவரின் அரசியலை மீறி ஒரு படைப்பைக் கொடுக்கும் அளவு மாஸ்டர்கள் இன்னும் உருவாகிவிடவில்லை. பா ரஞ்சித் முதல்முறையாக தன் படத்தில் பெரியாரைக் காண்பித்துள்ளார். அவரின் முந்தைய படங்களையும் அவர் பேசிவரும் அரசியலையும் கணக்கிட்டே சார்பட்டா பரம்பரை படத்தின் காட்சிகளை நாம் பரிசீலிக்க முடியும். ஒரு சினிமா நிகழ்ச்சியில், பா ரஞ்சித் ஒடுக்கப்பட்டவர்களின் அரசியலைப் மிகவும் உணர்வுப்பூர்வமாக பேசிக்கொண்டு இருக்கும் போது, அவரை ஆற்றுப்படுத்தும் விதமாக, ஒரு இயக்குநர் நாமெல்லாம் தமிழர்கள்-ஒன்றுதான் என்று சொன்னபோது, அந்த ஒருமைக்குள் அடங்கவும் ஒப்பாமல், மேடையில் நாங்கள் தனி என்று முழங்கியவர் பா. ரஞ்சித். தனது நீலம் பண்பாட்டு அமைப்பின் மூலமாகவும், இன்னபிற தனிப்பட்ட செயல்களினாலும், பா ரஞ்சித் மட்டுமல்ல, இன்னும் சிலரும், ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்கு ஒரு சாதியப் பெருமித உணர்வை ஊட்டி அவர்களை சமூகத்தில் இருந்து தனித்து வைக்கும் வேலையைச் செய்துவருவதாக நான் அனுமானிக்கிறேன். அப்படி மிகத்தீவிரமாக இயங்கி வரும் ஒரு இயக்குநர் சடாரென்று தன்னை திராவிட இயக்க ஆதரவாளராகவோ அல்லது பிரதியின் உண்மைத்தன்மைக்காக திராவிட இயக்க ஆதரவு பேசுவார் என்றோ நான் நம்பவில்லை. அவர் ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்கான தனித்துவமான அரசியலை முன்னெடுக்கிறார் என்று வைத்துக்கொண்டால், மிசா காலகட்டத்தை தவிர்த்த ஒரு பீரியட் படத்தைக் கூட எடுத்து இதே அளவு சுவாரசியத்தோடு கொடுத்திருக்க முடியும். அட்டக்கத்தி, மெட்ராஸ் போன்ற அருமையான படங்களைக் கொடுத்த இயக்குநருக்கு அது கடினமான காரியமும் அல்ல. ஆனாலும், படத்தில் திமுகவை நியாயப்படுத்துவது போலவும், அதிமுகவை குற்றவாளிக்கூண்டில் வைப்பது போலவும் காட்சி அமைப்புகள் உள்ளன. இந்தக் காட்சிகளின் உண்மைத்தன்மையையும், நிகழ்காலப் பொருத்தப்பாட்டையும் நான் வலுவாகவே நம்புகிறேன். எனது தனிப்பட்ட கருத்தும் அதுவே. ஆனால், இதை ரஞ்சித் செய்ததன் பின்னணியையே நான் வேறு விதமாகப் பார்க்கிறேன்.